Το παρασκήνιο του ναυαγίου: το ραντεβού που άλλαξε τα πάντα ή η ρωσική μπλόφα;...... με το υψηλό υπερτίμημα που φερόταν διατεθειμένη να προσφέρει εξαρχής κατάφερε να διώξει τον ανταγωνισμό

  -

Την περασμένη εβδομάδα, όπως διέρρευσε από κυβερνητικές πηγές, στελέχη της Gazprom, επισκέφθηκαν τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού στις Βρυξέλλες. Στόχος τους ήταν να βολιδοσκοπήσουν τις προθέσεις των Βρυξελλών απέναντι στη διαφαινόμενη απόκτηση της εταιρείας αερίου από τη ρωσική εταιρεία. Η απάντηση που φέρεται να δόθηκε από τους ανθρώπους της Κομισιόν ήταν ότι η εξαγορά της ΔΕΠΑ θα αντιμετωπιστεί «πακέτο» με τις υπόλοιπες ανοιχτές υποθέσεις του μεγαλύτερου προμηθευτή αερίου της Ε.Ε. και ειδικότερα με τις υποθέσεις για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης σε αγορές όπως η Πολωνία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία.


Μια τέτοια εξέλιξη θα μετέθετε κατά τουλάχιστον ένα χρόνο τις όποιες εξελίξεις, γεγονός που αποτυπώνεται και στην επίσημη ανακοίνωση – δήλωση που εξέδωσε ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της Gazprom Αλεξάντρ Μεντβέντεφ.


Και βέβαια στο καλάθι των ανοιχτών υποθέσεων, θα προστίθετο ένα ακόμη ανοιχτό μέτωπο, γεγονός που φαίνεται ότι βάρυνε στις αποφάσεις της Μόσχας. Σημειώνεται ότι για τα ανοιχτά αυτά θέματα έχει ήδη αποφασιστεί και οριστεί, επίσκεψη του επιτρόπου Έτινγκερ στη Μόσχα όπου και θα συναντηθεί με τον υπουργό ενέργειας Νόβακ.
Κάποιες πηγές θεωρούν λοιπόν ότι η πραγματική αιτία για το ρωσικό «άδειασμα» ήταν ακριβώς η στάση των Βρυξελλών και όχι το θέμα των εγγυήσεων, που αντιμετωπίζεται από την ελληνική πλευρά ως προσχηματικό και ως πρόφαση.  
Ακόμη όμως και η δικαιολογία περί ενστάσεων της Κομισιόν, παρουσιάζει ένα βασικό λογικό κενό: ήταν γνωστό εξαρχής και είναι χαρακτηριστικό ότι το τελευταίο διάστημα έχουν χυθεί χιλιάδες τόνοι μελανιού στον ελληνικό και διεθνή τύπο για τα εμπόδια και την αρνητική στάση των Βρυξελλών απέναντι στην πώληση της ΔΕΠΑ στη Gazprom.

Colpo grosso

Σύμφωνα λοιπόν με μια διαφορετική προσέγγιση που διατυπώνεται από γνώστες της αγοράς, η εξέλιξη αυτή μπορεί να αποτελούσε εξαρχής επιδίωξη της ρωσικής πλευράς: με το υψηλό υπερτίμημα που φερόταν διατεθειμένη να προσφέρει εξαρχής κατάφερε να διώξει τον ανταγωνισμό, διατηρώντας με αυτόν τον τρόπο τον έλεγχο της ελληνικής αγοράς, στην οποία και είναι βασικός προμηθευτής. Ωστόσο όταν η ελληνική πλευρά ζήτησε στις διαπραγματεύσεις να πάρει και υψηλό τίμημα και έκπτωση στο αέριο, τότε έκανε πίσω, κερδίζοντας τη διατήρηση των υψηλών τιμών που πληρώνουν οι έλληνες καταναλωτές: με βάση τη σύγκριση των τιμών που αποκάλυψε ο Α. Μεντβέντεφ, στην Ελλάδα το αέριο είναι 30% ακριβότερο, δηλαδή πληρώνουμε καπέλο 250-300 εκατ. δολαρίων ή αλλιώς σχεδόν 1 εκατ. δολάρια ημερησίως παραπάνω από ό,τι οι Ευρωπαίοι καταναλωτές. Κόστος που θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε, μετά την εξέλιξη που πάγωσε – προσωρινά;- τις συζητήσεις για έκπτωση στο αέριο από τη Ρωσία. 
www.energypress.gr
11/6/13 
-------------------------------------------------------
 

• Ρωσία - Γκαζπρόμ: Θα μελετήσουμε το ενδεχόμενο συμμετοχής σε μελλοντικό διαγωνισμό για τη ΔΕΠΑ....

Δεν αποκλείει, αλλά ούτε και θεωρεί δεδομένη η Gazprom τη συμμετοχή της σε νέο διαγωνισμό για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ, σύμφωνα με καλά ενημερωμένη πηγή της εταιρείας.

"Σε περίπτωση προκήρυξης νέου διαγωνισμού για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ, η Γκαζπρόμ θα μελετήσει λεπτομερώς όλες τις προϋποθέσεις και κατόπιν τούτου θα λάβει την απόφασή της για τη συμμετοχή ή τη μη συμμετοχή της σε αυτόν", δήλωσε πριν από λίγο πηγή της εταιρείας.
http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=1&artid=181287
11/6/13

--------------------------------------------------

• Στο καλό και να μας γράφουν: Μια Ελλάδα «χαμένη» μεταξύ Γερμανικής Ευρώπης και Ρωσίας

Ισχυρό πλήγμα δέχθηκε χθες η ιδιότυπη «ρωσομανία» που χαρακτηρίζει τα τελευταία αρκετά χρόνια την ελληνική πολιτική. Κι αυτό, μόλις λίγες εβδομάδες μετά το ισχυρό πλήγμα που έδωσε η στάση της Μόσχας στην Κύπρο… Χώρα του ΝΑΤΟ και της Δύσης, ιστορικά και πραγματικά, η Ελλάδα αντιμετωπίζει, ιδίως από το 2004 και μετά, τις σχέσεις της με Μόσχα ως ένα βαθύ… ανολοκλήρωτο αίσθημα. Η σχεδόν «μεταφυσική» μανία με τις ελπίδες από το Μόσκοβο, έχει βέβαια πολύ βαθιές ιστορικές ρίζες στην Ελλάδα. Και μάλιστα οι ρίζες πιάνουν από τη θρησκεία και φτάνουν μέχρι την… άλλη θρησκεία, τον κομμουνισμό που πάλαι ποτέ λειτουργούσε ως πολύ ισχυρός μαγνήτης για διαφόρους στην Ελλάδα.
Αυτές οι δοξασίες για τις σχέσεις των δύο κρατών και προσδοκίες που δήθεν γεννούν, τελικά ουδέποτε δικαιώθηκαν από τα πράγματα και σε κανένα επίπεδο: από τα Δεκεμβριανά και τον εμφύλιο όπου χιλιάδες Ελληνες σφάχτηκαν την ώρα που είχε συντελεστεί η Γιάλτα, μέχρι την Κύπρο το καλοκαίρι του ΄74 όταν η Μόσχα παρέμεινε ατάραχη και αδιάφορη, η απλή αλήθεια είναι ότι οι Ρώσοι δεν θέλησαν ποτέ να μπουν στα ελληνικά χωράφια είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο: αφού «φλέρταραν» επικίνδυνα πολλές φορές, στο τέλος έμειναν μακριά. Και ίσως αυτό έκαναν και τώρα… Παρά το γεγονός ότι αυτά τα φλερτ μας κόστισαν πολύ ακριβά λόγω του αποπροσανατολισμού που προκάλεσαν, δυστυχώς, η ελληνική πολιτική αρνήθηκε να το αντιληφθεί. Αρκει να θυμηθεί κανείς ότι οι συναντήσεις κορυφής Ελλάδας - Ρωσίας την τελευταία δεκαετία υπήρξαν αριθμητικά πολλαπλάσιες εκείνων μεταξύ Ελλάδας – ΗΠΑ και «ποιοτικά» κουβαλούσαν πάντοτε μια «αίσθηση» προσμονής, η οποία όμως όχι απλώς βρίσκεται σε αντίθεση με βασικές αναλυτικές παραμέτρους που διέπουν την ελληνική πραγματικότητα, αλλά, ουδέποτε έφτασε να αποδώσει απτούς καρπούς. Ελπίζει κανείς ότι ο χθεσινός χειρισμός των ρωσικών εταιριών θα γίνει επιτέλους μάθημα στους κυβερνώντες που με περίσσια ευκολία, θα έλεγε κανείς με επιπολαιότητα, όχι μόνον «επένδυσαν» εκ νέου σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά εξετέθησαν πολλαπλά ανεβάζοντας τον πήχη των προσδοκιών κατά τρόπο εθελοτυφλικό και, όπως εκ των πραγμάτων πλέον αποδείχθηκε, απερίσκεπτο: δεν υπήρχε ανάγκη να δεχθεί τον κ. Μίλερ ο πρωθυπουργός τρεις φορές μέσα σε δύο μήνες. Ας το έκανε τέλος πάντων κάποιος άλλος…

• Όμως δεν υπάρχει λόγος να θρηνεί η Αθήνα για αυτή την εξέλιξη – το αντίθετο μάλιστα. Υπάρχει αντιθέτως λόγος να θρηνεί για το γεγονός ότι με φενάκες αυτού του τύπου η χώρα έχει εδώ και πολύ καιρό αποπροσανατολιστεί και αυτό της κοστίζει.

Ας πάνε λοιπόν στο καλό και ας μας γράφουν οι άνθρωποι που χθες αποσύρθηκαν την τελευταία στιγμή. Κι ας κοιτάξει τώρα η Αθήνα να αντιληφθεί πώς θα επενδύσει στο μείζον ζήτημα που μας αφορά: στη θέση της Ελλάδας στη Δύση και ιδίως στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, αλλά και με τη Βρετανία, τη Γαλλία, το Ισραήλ, που πρέπει το ταχύτερο δυνατό να αναθερμανθούν, να καταστούν ουσιαστικότερες από ποτέ. Η Ελλάδα ουδέποτε ωφελήθηκε από τις προσπάθειες «στρατηγικών σχέσεων» έξω από το καθαρό δυτικό πλαίσιο – αντίθετα, πολλές φορές βλάφτηκε από τέτοιου είδους πολιτικές. Πρέπει κάποτε, επιτέλους, να το καταλάβει. Ευτυχώς, έκαναν ότι μπορούσαν και από τη Μόσχα να μας βοηθήσουν σε αυτό… Το ίδιο κάνουν φυσικά και στο Βερολίνο: όλος ο πλανήτης συζητά εκ νέου τώρα για την αδήριτη ανάγκη του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους, αλλά το Βερολίνο, όπως και τότε, έτσι και τώρα, λέει και πάλι ένα απολύτως ξερό «όχι». Οδηγεί τα πράγματα και πάλι προς στο σημείο μεγιστοποίησης των κερδών του από την ελληνική κρίση.

• Οι Ρώσοι μας αποχαιρέτησαν και οι Γερμανοί εξακολουθούν να μας στραγγαλίζουν. Φυσικά, πολλοί είναι εκείνοι που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ακόμα και τώρα – αν και, πλέον, ασφαλώς και καταλαβαίνουν.

Ελπίζει απλώς κανείς ότι η κυβέρνηση δεν είναι πια ανάμεσά τους. Ότι βλέπει επιτέλους τη «μεγάλη εικόνα» και ότι έχει αντιληφθεί που και πώς πρέπει να ρίξει το μεγάλο βάρος της δύσκολης και πολυεπίπεδης προσπάθειας για να σταθεί αυτός ο τόπος όρθιος, σε ένα περιβάλλον που ήδη μεταβάλλεται επικίνδυνα βίαια. Ας σταματήσει να «χάνεται» η Ελλάδα κάπου μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας. Κι ας δει επιτέλους καθαρά τη γεωπολιτική της αξία και το πώς μπορεί να την αξιοποιήσει όχι μεταξύ Μόσχας και γερμανικής Ευρώπης, αλλά εντός του δυτικού κόσμου…  Μαλούχος Γεώργιος Π.   http://www.tovima.gr/opinions 11/6/13