Ρούσσος Βρανάς
Τα παιδιά καλούνται πάλι να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και με την κοινωνία ουσιαστικά χωρίς γλωσικό όργανο.
Αλαλα
και αφασικά. Αραγε πόσες λέξεις θα χαθούν από το ήδη ισχνό λεξιλόγιό
τους και αυτή τη χρονιά; Οι δάσκαλοι ίσως να βρίσκονται στη θέση τους,
αλλά η γλώσσα παραμένει στην εξορία εδώ και πολλές δεκαετίες. Δεν έχουν
απομείνει παρά μόνο μερικά θραύσματα από το ιστορικό της σώμα, που
μοιάζει πια με δάσος υλοτομημένο από απερίσκεπτους ανθρώπους. Παλεύουν
τα παιδιά να τα συνταιριάξουν σε νοήματα, σε μια εποχή κατά την οποία οι
πληροφορίες συμπυκνώνονται σε ολοένα και πιο μικρά και πρακτικά
“πακέτα”, με ολοένα και περιορισμένο περιεχόμενο.
Του Χρῆστου Γιανναρᾶ
Στο κομμάτι της οδού Σταδίου, από την Ομόνοια ώς την Κλαυθμώνος, ίσως
και τέσσερα στα πέντε καταστήματα έχουν κλείσει. Ή εικόνα από μόνη της
γεννάει πανικό.
Δεν έκλεισε τα καταστήματα η οικονομική
αποκλειστικά καταστροφή της χώρας. Ή ανυπαρξία κράτους προηγήθηκε. Οι
κυβερνήσεις ήξεραν μόνο να δανείζονται και να σκορπάτε, ήταν προκλητικά,
εξωφρενικά ανίκανες να λύσουν προβλήματα όπως των καθημερινών
διαδηλώσεων στο κέντρο της πρωτεύουσας. Ανίκανες να πατάξουν τις ορδές
των εγκληματιών «μπαχαλάκηδων». Ανίκανες να εξαλείψουν το αναιδέστατα
έκθετο στα πεζοδρόμια του κέντρου παρεμπόριο, αλλά και το εμπόριο του
θανάτου: την απροκάλυπτη διακίνηση ναρκωτικών και πορνείας στην καρδιά
της πόλης.
