Του Χρῆστου Γιανναρᾶ
Στο κομμάτι της οδού Σταδίου, από την Ομόνοια ώς την Κλαυθμώνος, ίσως
και τέσσερα στα πέντε καταστήματα έχουν κλείσει. Ή εικόνα από μόνη της
γεννάει πανικό.
Δεν έκλεισε τα καταστήματα η οικονομική
αποκλειστικά καταστροφή της χώρας. Ή ανυπαρξία κράτους προηγήθηκε. Οι
κυβερνήσεις ήξεραν μόνο να δανείζονται και να σκορπάτε, ήταν προκλητικά,
εξωφρενικά ανίκανες να λύσουν προβλήματα όπως των καθημερινών
διαδηλώσεων στο κέντρο της πρωτεύουσας. Ανίκανες να πατάξουν τις ορδές
των εγκληματιών «μπαχαλάκηδων». Ανίκανες να εξαλείψουν το αναιδέστατα
έκθετο στα πεζοδρόμια του κέντρου παρεμπόριο, αλλά και το εμπόριο του
θανάτου: την απροκάλυπτη διακίνηση ναρκωτικών και πορνείας στην καρδιά
της πόλης.
Ν. Λυγερός (OPUS)
Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη είναι βέβαια μια οικονομική έννοια, αλλά
όπως έχει ένα στρατηγικό υπόβαθρο, αποτελεί και μια αντεπίθεση στον
ραγιαδισμό και αυτό σε πολλαπλό επίπεδο. Υπάρχουν άτομα στην πατρίδα μας
που έχουν τόσα προσωπικά συμφέροντα τοπικά, που αδιαφορούν παντελώς αν η
Ελλάδα θα αποκτήσει ΑΟΖ. Υπάρχουν άλλα που θέλουν να μην έχει για να
συνεχίσουν τις κομπίνες. Και υπάρχουν άλλα που ανάλογα με το πού φυσάει ο
άνεμος επιλέγουν τη θέση τους.
Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν και αυτοί
που ενώ γίνονται προσπάθειες ουσιαστικές για να θεσπιστεί η ελληνική
ΑΟΖ προσπαθούν να μας πουν ότι δεν γίνεται τίποτα. Έχουν φτάσει μάλιστα
στο επίπεδο να κατηγορούν την ίδια τους την ηγεσία στα κατώτερα στελέχη
του κόμματός τους και να τους συμβουλεύουν να μην ασχολούνται με το θέμα
της ελληνικής ΑΟΖ, διότι είμαστε όλοι ξεπουλημένοι και δεν θα γίνει
ποτέ η ΑΟΖ και μάλιστα η επιτροπή ιδρύθηκε για να βουλωθεί το στόμα των
μελών της και να μην υπάρχει άλλη ενημέρωση σε επιστημονικό επίπεδο.
