Η ευθύνη ενός λαού στη διαμόρφωση μιας κρίσεως

Γράφει ο πολιτικός επιστήμων Νικόλαος Θ. Κωνσταντινίδης («Παρατηρητής της Θράκης»)*

-

Εδώ και τρία περίπου χρόνια ο ελληνικός λαός υφίσταται τα πάνδεινα, στον οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και εργασιακό τομέα, αλλά κυρίως υφίσταται έναν άνευ προηγουμένου πόλεμο στον τομέα της παιδείας και του πολιτισμού, στον τομέα της ψυχικής και συναισθηματικής ισορροπίας, καθώς και στον τομέα της ηθικής, δηλαδή εν ολίγοις συμβαίνει αυτό που περιγράφει η Naomi Klein αναλύοντας το «Δόγμα του Σοκ» και ο Alan Watt περιγράφοντας το «Σοκ και Δέος».1 Κι ενώ ο λαός αυτός καθημερινά χάνει και κάτι, το οποίο κέρδισε με αίμα και ιδρώτα, εν τούτοις δεν δείχνει καμία πρόθεση για να αντιδράσει. Και βέβαια, μιλώντας για αντίδραση, δεν εννοούμε τις χλιαρές ....
συγκεντρώσεις «αγανάκτησης», αλλά δυναμικές και ουσιαστικές: Όπως αντέδρασαν οι Αγγλίδες νοικοκυρές την δεκαετία του’70, που για μήνες δεν αγόρασαν κρέας, μέχρι οι τιμές να πέσουν σε λογικά επίπεδα, όπου και παραμένουν δεκαετίες τώρα. Ή όπως αντέδρασαν οι Αργεντίνες που με το κροτάλισμα των κατσαραλών έδιωξαν κακήν-κακώς το Δ.Ν.Τ. και τα άλλα καρτάλια από την χώρα τους.

Η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού και οι επεμβάσεις

Ποιος παίρνει τώρα σειρά στη Μέση Ανατολή; Οφθαλμοφανώς η Συρία, με φόντο το Ιράν και τον φυσικό του πλούτο. Είναι, όμως, αυτό το τέλος;
Ποια θα ‘ναι η απάντηση, αλήθεια, του οποιουδήποτε απλού ανθρώπου, στο τι είναι εκείνο που χαρακτηρίζει την καθημερινή ζωή του; Τι είναι εκείνο που νιώθει να επικρατεί στο οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και άλλο περιβάλλον μέσα στο οποίο εργάζεται και αγωνίζεται;
Αναμφίβολα πιστεύω πως η απάντησή του θα ‘ναι η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια που νιώθει σε όλους τους τομείς. Μια ανασφάλεια την οποία προκαλεί η πρωτοφανής επιθετικότητα, μα και η αποθράσυνση των δυνάμεων του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Μια επιθετικότητα που επηρεάζει τον κόσμο όλο, αλλά και τη ζωή του καθενός μας χωριστά.
Που θέτει συνεχώς υπό ερωτηματικό το κατά πόσο θα 'χουμε δουλειά, για τη συντήρηση της οικογένειάς μας την αύριον ημέρα. Για το αν η κρίση αξιών, μα και της οικονομίας, δεν θα 'χει σαν αποτέλεσμα, τα όσα έχουμε πετύχει με ιδρώτα και κόπο, να μην είναι και αύριο εκεί.