Θράσος, Νονοί και Παρακμή!

Του Μανώλη Κοττάκη

Διαβάζω προσεκτικά, αναλυτικά και επισταμένως τις τελευταίες δύο εβδομάδες οικονομικό και πολιτικό τύπο, ενώ παρακολουθώ με επιμέλεια την ιεράρχηση και τον τρόπο προβολής των ειδήσεων από ορισμένους τηλεοπτικούς σταθμούς. Είναι εντυπωσιακό: την ώρα που στην κοινωνία επικρατούν θλίψη και κατήφεια, στην αγορά επικρατούν χαμόγελα και ικανοποίηση, επειδή «ξαναρχίζουν οι δουλειές».
Το παλαιό σύστημα,που έχει προεξοφλήσει ήδη την επιμήκυνση και την παραμονή της χώρας στο ευρώ, τρέχει για να καταλάβει τις επίκαιρες θέσεις τώρα που... ξεκινούν οι αποκρατικοποιήσεις. Τα ρεπορτάζ που δημοσιεύονται για την ιδιωτικοποίηση τον ΟΠΑΠ, της ΔΕΠΑ και άλλων δημόσιων οργανισμών περιέχουν κωδικοποιημένα σήματα προς την κυβέρνηση, η οποία προς το παρόν αρέσκεται να παρατηρεί τις αψιμαχίες των ενδιαφερομένων.
Έχω δύο παρατηρήσεις:

• Η Ελλάδα, πλην ελάχιστων σαβούρων εξαιρέσεων, όπως τα λιμάνια, η «εμπορική τράπεζα» και ο ΟΤΕ, που δόθηκαν στους Κινέζους, στους Γάλλους και τους Γερμανούς σχετικά εύκολα,επειδή δεν υπήρχε ενδιαφέρον ατό τους τοπικούς νονούς (γι' αυτό και δεν πολεμήθηκαν), στις δεκαετίες που έφυγαν ουδέποτε έγινε σοβαρός επενδυτικός προορισμός.
• Οι ξένοι επενδυτές γνώριζαν πολύ καλά από τις εκθέσεις των πρεσβειών τους τη σχέση διαπλοκής, καμιά φορά και συγγένειας πρώτου βαθμού, του τοπικού πολιτικού συστήματος με την επιχειρηματική τάξη της χώρας. Είχαν επίγνωση ότι αν δεν υποταχτούν και δεν συνεταιριστούν με τους τοπικούς νονούς, που λυμαίνονταν τις προμήθειες τον δημόσιου τομέα,δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να δουν στον ήλιο μοίρα. Ακόμη και η κραταιά «ζίμενς», που είχε αγοράσει με μίζες όλο τον πλανήτη, στην Ελλάδα υπέκυψε και συμμάχησε με τοπικό εταίρο προκειμένου να μπει στις προμήθειες -τον ΟΤΕ.

Η δημιουργία αυτού τον κλειστού κλαμπ εκτελεστικής εξουσίας-αγο­ράς-μέσων ενημέρωσης (και συνδικαλιστών,οι οποίοι «κρατούσαν το φανάρι» για να εξασφαλίζονται οι απαραίτητες σιωπές,είναι μία από τις αιτίες που οδήγησαν την Ελλάδα στην καταστροφή και στο υπέρογκο δημόσιο χρέος.
Με λύπη διαπιστώνω ότι αυτή η ίδια μαφία, που άρπαξε τον πλούτο των Ελλήνων από το χρηματιστήριο, ξεκοκάλισε όλα τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης και άρπαξε όλες τις δουλειές, κοπιάζει και πάλι στο τραπέζι για να διεκδικήσει το μερίδιό της. Και κοπιάζει με τρόπο που μαρτυρεί ότι θέλει να αποκλείσει και τις νέες δυνάμεις τον ελληνικού επι­χειρείν αλλά και τους ξένους -ανεπιθύμητους- επενδυτές.
Είναι πραγματικά μελαγχολικό να βλέπεις τους τραπεζίτες (όχι όλους βεβαίως), τους μιντιάρχες, τους επιχειρηματίες που είχαν αποφασιστική συμβολή στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας όχι μόνο να διασώζονται, όχι μόνο να μην την πληρώνουν, όχι απλώς να μένουν στο παιχνίδι, αλλά να επιδιώκουν με θράσος την ενίσχυση των ερεισμάτων τους στο νέο και υπό διαμόρφωση σύστημα. Αυτοί που σε άλλες χώρες θα είχαν υποστεί τον εξοστρακισμό σήμερα διεκδικούν την επιβράβευση για τις ανομίες τους, Πώς αλλιώς να το πω για να καταλήξω! Οα είναι σκάνδαλο και μάλιστα μέγα αν ο λαός, που ελάχιστα έφταιξε, πληρώσει όλο το μάρμαρο με αιματηρές θυσίες και οι κατεξοχήν υπαίτιοι για τον όλεθρο ενισχυθούν δοξαζόμενοι. Σε περίπτωση που αυτό συμβεί, δεν έχουμε πετύχει τίποτε. Και να τη γλιτώσουμε, αν αυτό το σύστημα δεν ηττηθεί, αργά ή γρήγορα η παρακμή θα επιστρέψει δριμύτερη.
(από www.ppol.gr)
http://www.energia.gr/article.asp?art_id=62206
29/9/12