Η ενσωμάτωση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης στην
Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004 και η σταδιακή εξάλειψη των συνοριακών φραγμών
θα συγκρατούσαν, υποτίθεται, την ορμητική επανεμφάνιση των εθνικών
ταυτοτήτων που παρατηρείται από τις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Ωστόσο, στην Ουγγαρία και στη Σλοβακία, όπως και στην Ουκρανία, που
βρίσκεται από την άλλη πλευρά του « Τείχους του Σένγκεν », οι πληθυσμοί
εξακολουθούν να είναι αιχμάλωτοι πολιτικών στρατηγικών που καπηλεύονται
τα ζητήματα που αφορούν τις εθνικές ταυτότητες.
« Ο παππούς μου έζησε σε πέντε χώρες χωρίς να φύγει ποτέ από το χωριό του ».
Η κουφόβραση πνίγει την κωμόπολη Τυαχίβ, στις όχθες του ποταμού Τίσσα,
στις δυτικές υπώρειες της οροσειράς των Καρπαθίων. Η Υπερκαρπαθία, η
οποία ανήκει σήμερα στην Ουκρανία, αποτέλεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα
αναπόσπαστο τμήμα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, μέχρι τη στιγμή
που η Συνθήκη του Τριανόν παραχώρησε, στις 4 Ιουνίου του 1920, την
περιοχή στη νεοσύστατη Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας [1].