ΟΥΓΓΑΡΙΑ-ΟΥΚΡΑΝΙΑ-ΣΛΟΒΕΝΙΑ.... Τα σύνορα μετακινούνται, οι πληθυσμοί μένουν

Η ενσωμάτωση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004 και η σταδιακή εξάλειψη των συνοριακών φραγμών θα συγκρατούσαν, υποτίθεται, την ορμητική επανεμφάνιση των εθνικών ταυτοτήτων που παρατηρείται από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ωστόσο, στην Ουγγαρία και στη Σλοβακία, όπως και στην Ουκρανία, που βρίσκεται από την άλλη πλευρά του « Τείχους του Σένγκεν », οι πληθυσμοί εξακολουθούν να είναι αιχμάλωτοι πολιτικών στρατηγικών που καπηλεύονται τα ζητήματα που αφορούν τις εθνικές ταυτότητες.

« Ο παππούς μου έζησε σε πέντε χώρες χωρίς να φύγει ποτέ από το χωριό του ». Η κουφόβραση πνίγει την κωμόπολη Τυαχίβ, στις όχθες του ποταμού Τίσσα, στις δυτικές υπώρειες της οροσειράς των Καρπαθίων. Η Υπερκαρπαθία, η οποία ανήκει σήμερα στην Ουκρανία, αποτέλεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα αναπόσπαστο τμήμα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, μέχρι τη στιγμή που η Συνθήκη του Τριανόν παραχώρησε, στις 4 Ιουνίου του 1920, την περιοχή στη νεοσύστατη Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας [1].

Προς μια ομοσπονδία εθνικών κρατών

Πρέπει να παραμείνουμε ενωμένοι, ώστε να εξασφαλίσουμε την κλίμακα και την αποτελεσματικότητα που χρειαζόμαστε ως παγκόσμιος παίκτης, και να διασφαλίσουμε τις αξίες μας σε έναν κόσμο που αλλάζει
Στην Ευρώπη, η κρίση εξακολουθεί να πλήττει πολλούς συμπολίτες μας. Τη στιγμή αυτή λαμβάνουμε σημαντικές αποφάσεις, στην πραγματικότητα όμως δεν έχουμε πείσει ακόμη τους πολίτες, τις αγορές ή τους διεθνείς εταίρους μας. Υπάρχουν ακόμη αμφιβολίες για το κατά πόσον ορισμένες χώρες είναι έτοιμες να προβούν σε μεταρρυθμίσεις και για το κατά πόσον ορισμένες άλλες είναι διατεθειμένες να επιδείξουν αλληλεγγύη, ούτως ώστε το ευρώ και το ευρωπαϊκό εγχείρημα να μην καταστούν αναστρέψιμα.