Συντάκτης: Μ. Μελετόπουλος, Δρ Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών (D.P.)
-
Η
πρώτη επαφή της νεώτερης γερμανικής κοινωνίας με την Ελλάδα ήταν
ασφαλώς το πνευματικό κίνημα του νεοκλασσικισμού, που κατέκλυσε την
Γερμανία (που αποτελούσε ακόμα πανσπερμία ανεξάρτητων κρατών) κατά τον
18ο και τον 19ο αιώνα. Ιδίως η Βαυαρία, τότε ανεξάρτητο βασίλειο,
υιοθέτησε την αρχαία ελληνική τέχνη ως αισθητικό πρότυπο, με αποτέλεσμα
το Μόναχο των αρχών του 19ου αιώνα να ανοικοδομηθεί με κτίρια
αρχαιοελληνικού ύφους και ρυθμού, με κίονες κλπ, ως αναβίωση της Αρχαίας
Ελλάδος. Οι Βαυαροί βασιλείς καλλιέργησαν κλίμα λατρείας για την Αρχαία
Ελλάδα, όταν δε ό υιός του βασιλέως Λουδοβίκου, ο νεαρός Όθων, επελέγη
από τις Μεγάλες Δυνάμεις ως ηγεμόνας του νεοσύστατου βασιλείου, ήρθε με
λατρεία να υπηρετήσει το ελληνικό ιδεώδες στην ίδια του την χώρα όπως
και όλη του η αυλή. Ό Όθων και η Αμαλία αγάπησαν την Ελλάδα και μπορεί
κανείς να υποστηρίξει βάσιμα ότι υπήρξαν Έλληνες βασιλείς.
Ποιος παίρνει τώρα σειρά στη Μέση Ανατολή; Οφθαλμοφανώς η
Συρία, με φόντο το Ιράν και τον φυσικό του πλούτο. Είναι, όμως, αυτό το
τέλος;
Ποια θα ‘ναι η απάντηση, αλήθεια, του οποιουδήποτε απλού
ανθρώπου, στο τι είναι εκείνο που χαρακτηρίζει την καθημερινή ζωή του;
Τι είναι εκείνο που νιώθει να επικρατεί στο οικονομικό, πολιτικό,
κοινωνικό και άλλο περιβάλλον μέσα στο οποίο εργάζεται και αγωνίζεται;
Αναμφίβολα πιστεύω πως η απάντησή του θα ‘ναι η αβεβαιότητα και η
ανασφάλεια που νιώθει σε όλους τους τομείς. Μια ανασφάλεια την οποία
προκαλεί η πρωτοφανής επιθετικότητα, μα και η αποθράσυνση των δυνάμεων
του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Μια επιθετικότητα που επηρεάζει τον κόσμο
όλο, αλλά και τη ζωή του καθενός μας χωριστά.
Που θέτει συνεχώς υπό
ερωτηματικό το κατά πόσο θα 'χουμε δουλειά, για τη συντήρηση της
οικογένειάς μας την αύριον ημέρα. Για το αν η κρίση αξιών, μα και της
οικονομίας, δεν θα 'χει σαν αποτέλεσμα, τα όσα έχουμε πετύχει με ιδρώτα
και κόπο, να μην είναι και αύριο εκεί.
