Μαριλένα Κοππα, ευρωβουλευτής ΠΑΣΟΚ
Για τον ευρωπαϊκό κίτρινο Τύπο, η επίσκεψη Μέρκελ στην Αθήνα ήταν μάλλον η αφορμή.
Η Coulisses de Bruxelles, για παράδειγμα, ανακάλυψε ξανά την ελληνική
ιδιαιτερότητα, επισημαίνοντας ότι μόνο στην Ελλάδα έχουμε τόσο εμφατικά
αντιγερμανική ανάκληση του ναζιστικού παρελθόντος: Ούτε στην Ιρλανδία,
ούτε στην Πορτογαλία, ούτε στην Ισπανία είχαμε παρόμοιες εκδηλώσεις.
Φυσικά, η επισήμανση δεν είναι ιδιαίτερα εύστοχη: Οι συγκεκριμένες χώρες
δεν είχαν ποτέ εμπειρία γερμανικής κατοχής, άρα είναι λογικό να έχουν
διαφορετικά στερεότυπα για τη Γερμανία. Όσο για τον «κίτρινο Τύπο»της
Γερμανίας, όπως το Focus και τη Bild, με τοποθετήσεις του τύπου «δεν μας
αξίζει κάτι τέτοιο», θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούμε ότι το υπόβαθρο της
συμβολικής αυτής σύγκρουσης είναι η μονότονη αντιμετώπιση των Ελλήνων
από την γερμανική πολιτική ηγεσία ως τζίτζικες της Ευρώπης.
Ποιος παίρνει τώρα σειρά στη Μέση Ανατολή; Οφθαλμοφανώς η
Συρία, με φόντο το Ιράν και τον φυσικό του πλούτο. Είναι, όμως, αυτό το
τέλος;
Ποια θα ‘ναι η απάντηση, αλήθεια, του οποιουδήποτε απλού
ανθρώπου, στο τι είναι εκείνο που χαρακτηρίζει την καθημερινή ζωή του;
Τι είναι εκείνο που νιώθει να επικρατεί στο οικονομικό, πολιτικό,
κοινωνικό και άλλο περιβάλλον μέσα στο οποίο εργάζεται και αγωνίζεται;
Αναμφίβολα πιστεύω πως η απάντησή του θα ‘ναι η αβεβαιότητα και η
ανασφάλεια που νιώθει σε όλους τους τομείς. Μια ανασφάλεια την οποία
προκαλεί η πρωτοφανής επιθετικότητα, μα και η αποθράσυνση των δυνάμεων
του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Μια επιθετικότητα που επηρεάζει τον κόσμο
όλο, αλλά και τη ζωή του καθενός μας χωριστά.
Που θέτει συνεχώς υπό
ερωτηματικό το κατά πόσο θα 'χουμε δουλειά, για τη συντήρηση της
οικογένειάς μας την αύριον ημέρα. Για το αν η κρίση αξιών, μα και της
οικονομίας, δεν θα 'χει σαν αποτέλεσμα, τα όσα έχουμε πετύχει με ιδρώτα
και κόπο, να μην είναι και αύριο εκεί.
