Του Νικου Κωνστανταρα
Δεν έχει τέλος αυτό το ψυχόδραμα που ζει η χώρα κάθε φορά που η
κυβέρνηση αναγκάζεται να πάρει αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα και να
υιοθετήσει μεταρρυθμίσεις, ώστε η τρόικα των δανειστών να ελευθερώσει
την επόμενη δόση και να αποτρέψει τη χρεοκοπία μας. Κάθε φορά, όμως, τα
πράγματα γίνονται πιο δύσκολα. Με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών,
εγείρεται το ερώτημα αν η κοινωνία μας είναι δομημένη έτσι ώστε η
καταστροφή να μοιάζει αναπόφευκτη. Φτάσαμε να ελπίζουμε ότι οι εταίροι
μας, αν τους συμφέρει για δικούς τους λόγους, θα βρουν τρόπο να μας
κρατήσουν στην Eυρωζώνη – επειδή οι δικές μας πολιτικές δυνάμεις
αδυνατούν.
Του Μανώλη Κοττάκη
Διαβάζω προσεκτικά, αναλυτικά και επισταμένως τις τελευταίες δύο
εβδομάδες οικονομικό και πολιτικό τύπο, ενώ παρακολουθώ με επιμέλεια την
ιεράρχηση και τον τρόπο προβολής των ειδήσεων από ορισμένους τηλεοπτικούς
σταθμούς. Είναι εντυπωσιακό: την ώρα που στην κοινωνία επικρατούν θλίψη και
κατήφεια, στην αγορά επικρατούν χαμόγελα και ικανοποίηση, επειδή
«ξαναρχίζουν οι δουλειές».
Το παλαιό σύστημα,που έχει προεξοφλήσει ήδη την επιμήκυνση και την
παραμονή της χώρας στο ευρώ, τρέχει για να καταλάβει τις επίκαιρες θέσεις τώρα
που... ξεκινούν οι αποκρατικοποιήσεις. Τα ρεπορτάζ που δημοσιεύονται για την
ιδιωτικοποίηση τον ΟΠΑΠ, της ΔΕΠΑ και άλλων δημόσιων οργανισμών
περιέχουν κωδικοποιημένα σήματα προς την κυβέρνηση, η οποία προς το παρόν
αρέσκεται να παρατηρεί τις αψιμαχίες των ενδιαφερομένων.
Έχω δύο παρατηρήσεις:
