Γράφει ο Γιάννης Παπαϊωάννου
Τέτοια εποχή
πέρυσι οι νέοι κυνηγούσαν βουλευτές στα στενά και στις καφετέριες,
γιαούρτωναν αβέρτα και παρήγαγαν event και video υλικο για μας στα
social media.
Άλλες εποχές τότε. Γεμάτες χρώμα μουσική, φως,
συνθήματα, συναισθήματα και ποιότητα. Μέρες γεμάτες χαρακτήρα. Μια εποχή
που σε άφηνε να πιστέψεις ότι θα κυνηγούσαν κάποια στιγμή και τον
τραπεζίτη ή τον πετρελαιά, τον μεγιστάνα και τον τροϊκανό. Μια εποχή που
υπήρχε αντίδραση και ελπίδα.
του Ερατοσθένη Καψωμένου από το Άρδην τ. 89
Ζούμε μια περίοδο πρωτοφανούς κρίσης, ίσως την πιο κρίσιμη στην ιστορία
της ανθρωπότητας. Αυτά που βλέπομε να συμβαίνουν γύρω μας ξεπερνούν τα
πιο εφιαλτικά σενάρια των έργων επιστημονικής φαντασίας. Τις δυο
τελευταίες δεκαετίες βρίσκεται σε εξέλιξη ένα παγκόσμιο πραξικόπημα, με
στόχο την ανατροπή των κατακτήσεων και της όποιας διεθνούς τάξης
κατάφεραν να παγιώσουν, στη βάση αρχών και αξιών κοινής αποδοχής, οι
αγώνες κι οι προσπάθειες των ανθρώπων μέσα στους δυο τρεις τελευταίους
αιώνες. Και στη θέση τους επιχειρείται να εγκαθιδρυθεί μια νέα τάξη
πραγμάτων, πρωτοφανών στη νεώτερη ιστορία, που ανατρέπει πλήρως την
κλασική παράδοση του ανθρωπισμού. Ένας από τους κύριους στόχους του εν
εξελίξει πραξικοπήματος είναι ο πολιτισμός, όπου εφαρμόζεται μια
στερεότυπη τακτική:
