Το ότι υποθηκεύαμε το μέλλον των νέων γενεών ένας κόσμος το είχε
αντιληφθεί αρκετά πριν από την κρίση, και όσοι έκαναν ότι δεν άκουγαν,
το αντιλήφθηκαν με βίαιο τρόπο -και το πλήρωσαν, αλλά όχι μόνον αυτοί-
όταν ξέσπασε η κρίση. Άλλωστε, και όσοι άκουγαν, δεν μπορούσαν να κάνουν
πολλά πράγματα. Οι κυρίαρχες αντιλήψεις τούς έβαζαν στο περιθώριο.
Γενικά, ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας λειτουργούσαν με βάση το τι
ακουγόταν ευχάριστα, αδιάφορα αν ήταν και ψεύτικο, αρκεί να ησύχαζε την
ψυχή - για να παραφράσω Σαββόπουλο και Bob Dylan.
