Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Αυτές τις μέρες ζήσαμε το αποκορύφωμα του αίσχους της ελληνικής δημοσιογραφίας σε όλες του τις διαστάσεις που πραγματικά αποτελούν μαύρη κηλίδα στον χώρο. Διαστρεβλώθηκε και καταστρατηγήθηκε με τον πιο ασυνείδητο τρόπο το θεμελιώδες αξίωμα της δημοσιογραφίας, που είναι πρωτίστως η αμερόληπτη και τεκμηριωμένη ενημέρωση. Αντί αυτού, είχαμε το παραλήρημα μιας μαύρης απροκάλυπτα προκατειλημμένης δημογραφίας βλέποντας τους μεγάλο-«δημοσιογράφους» να μετατρέπονται σε ανακριτές, εισαγγελείς και δικαστές, καταδικάζοντας στην κυριολεξία όσους αντιτίθενται στην μνημονιακη προδοσία. Έφτασε μάλιστα ο περιώνυμος πανκριτής «δημοσιογράφος» του μεγάλου καναλιού, να χαρακτηρίσει σαν αλητεία όλους τους ποινικολόγους και συνταγματολόγους που είχαν επικρίνει έντονα από την αρχή αυτή την φαρσοκωμωδία της Χρυσής Αυγής.
Το ίδιο σχεδόν άρθρο σε δυο διαφορετικές παρουσιάσεις:
Στην πρώτη περίπτωση, σε αρκετές ελληνικές ιστοσελίδες, επαναλαμβάνεται το παράδοξο "φαινόμενο" να μεταφέρουν δηλώσεις σκοπιανών αξιωματούχων διατηρώντας τον όρο “Δημοκρατία της Μακεδονίας”.
Το πώς αποκαλούν την χώρα τους σκοπιανοί πολιτικοί, δημοσιογράφοι και
πολίτες το γνωρίζουμε όλοι και πολύ καλά. Δεν χρησιμεύει σε τίποτα να
το υπενθυμίζουμε. Το να το μεταφέρουμε όμως, με οποιονδήποτε τρόπο, στα
δικά μας γραπτά δείχνει ότι δεν μας ενοχλεί και τόσο ή δεν το δίνουμε και τόση σημασία.
Συγκεκριμένα,
η δήλωση του σκοπιανού ΥΠΕΞ μπορεί να μεταφερθεί με πολλούς τρόπους.
Είναι θέμα αντανακλαστικών σε εθνικά θέματα, όπως δήλωσε πρόσφατα και ο
Έλληνας ΥΠΕΞ, κατά την επίσκεψή του στην Κύπρο. Προφανές είναι, ότι σε
τέτοιου είδους λεπτά θέματα, δεν είναι αρκετά μόνο τα αντανακλαστικά των
πολιτικών μιας χώρας, αλλά και των πολιτών της. Επί πλέον, δεν πρέπει να αφήνετε χώρος για ακραίες συμπεριφορές.
Μαριλένα Κοππα, ευρωβουλευτής ΠΑΣΟΚ
Για τον ευρωπαϊκό κίτρινο Τύπο, η επίσκεψη Μέρκελ στην Αθήνα ήταν μάλλον η αφορμή.
Η Coulisses de Bruxelles, για παράδειγμα, ανακάλυψε ξανά την ελληνική
ιδιαιτερότητα, επισημαίνοντας ότι μόνο στην Ελλάδα έχουμε τόσο εμφατικά
αντιγερμανική ανάκληση του ναζιστικού παρελθόντος: Ούτε στην Ιρλανδία,
ούτε στην Πορτογαλία, ούτε στην Ισπανία είχαμε παρόμοιες εκδηλώσεις.
Φυσικά, η επισήμανση δεν είναι ιδιαίτερα εύστοχη: Οι συγκεκριμένες χώρες
δεν είχαν ποτέ εμπειρία γερμανικής κατοχής, άρα είναι λογικό να έχουν
διαφορετικά στερεότυπα για τη Γερμανία. Όσο για τον «κίτρινο Τύπο»της
Γερμανίας, όπως το Focus και τη Bild, με τοποθετήσεις του τύπου «δεν μας
αξίζει κάτι τέτοιο», θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούμε ότι το υπόβαθρο της
συμβολικής αυτής σύγκρουσης είναι η μονότονη αντιμετώπιση των Ελλήνων
από την γερμανική πολιτική ηγεσία ως τζίτζικες της Ευρώπης.
Του Μανώλη Κοττάκη
Διαβάζω προσεκτικά, αναλυτικά και επισταμένως τις τελευταίες δύο
εβδομάδες οικονομικό και πολιτικό τύπο, ενώ παρακολουθώ με επιμέλεια την
ιεράρχηση και τον τρόπο προβολής των ειδήσεων από ορισμένους τηλεοπτικούς
σταθμούς. Είναι εντυπωσιακό: την ώρα που στην κοινωνία επικρατούν θλίψη και
κατήφεια, στην αγορά επικρατούν χαμόγελα και ικανοποίηση, επειδή
«ξαναρχίζουν οι δουλειές».
Το παλαιό σύστημα,που έχει προεξοφλήσει ήδη την επιμήκυνση και την
παραμονή της χώρας στο ευρώ, τρέχει για να καταλάβει τις επίκαιρες θέσεις τώρα
που... ξεκινούν οι αποκρατικοποιήσεις. Τα ρεπορτάζ που δημοσιεύονται για την
ιδιωτικοποίηση τον ΟΠΑΠ, της ΔΕΠΑ και άλλων δημόσιων οργανισμών
περιέχουν κωδικοποιημένα σήματα προς την κυβέρνηση, η οποία προς το παρόν
αρέσκεται να παρατηρεί τις αψιμαχίες των ενδιαφερομένων.
Έχω δύο παρατηρήσεις:
Γράφει ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΟΒΟΛΗΣ
* Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων βιώνουμε την οικονομική κρίση εδώ και 3 χρόνια.
Το
βιοτικό μας επίπεδο υποβαθμίστηκε βίαια και ζούμε στην καθημερινότητά
μας τις συνέπειες της κρίσης. Ας δούμε όμως αν η κρίση είναι οικονομική,
όπως αριστοτεχνικά προβάλλεται από τα -κατά γενική ομολογία
διαπλεκόμενα- ΜΜΕ, η είναι απλά το αποτέλεσμα άλλων κρίσεων, με άμεση
και εύκολα αντιληπτή συνέπεια την οικονομική κρίση.
